اولین ویژه نامه ی همایون پرسپولیسی

 با عرض سلام و تبریک فراوان به مناسبت فرا رسیدن ماه مبارک رمضان:

پیش از هرچیز بهتر میدانم که کمی درباره ی "ویژه نامه"ی سایت توضیح بدهم.همانطور که می دانید من (همایون مرزبان)مدت زیادی نیست که به جمع نویسندگان سایت پیوسته ام و تصمیم گرفتم یک بخش ویژه رابرای بهبود کیفی سایت اضافه کنم .به این صورت که هر چند هفته یک بار در خدمت شما باشیم و عملکرد پرسپولیس را به طور کلی در قالب یه ویژه نامه بررسی نماییم. 

از همه ی بازدید کنندگان عزیز خواهش می کنم که این بخش رابا دقت تمام مطالعه بفرمایند و مرا از نظرات و پیشنهادات خودشان محروم نکنند. . . 

برای خواندن اولین ویژه نامه روی ادامه مطلب کلیک کنید

پرسپولیسی 89-88، شروع ناامید کننده، چشم انداز امیدوار کننده

در سال های گذشته، پرسپولیس ستاره میخرید، اما نه از نوع جوان! در حقیقت تیم برای کوتاه مدت (یک یا دو یا نهایتاً سه فصل) بسته میشد و از نظر سنی نمیشد آن تیم را آینده دار دانست. البته این راه، راه بدی نبود زیرا پرسپولیس 87-86 با هدایت افشین قطبی و حمید استیلی، و بازیکنان مسنی همچون واعظی، رودباریان، آقایی، نوری، باقری و ... و البته چندین بازیکن در آستانه ی مسن بودن مثل نیکبخت، بادامکی، نصرتی، حیدری و ... توانست پس از چندین سال جام قهرمانی لیگ برتر را بالای سر ببرد. اما امروز میبینیم که خیلی از بازیکنان آن تیم، در تیم کنونی نیستند. البته در این میان مسن بودن تنها دلیل نیست، بلکه مدیریت ناپایدار و کاملاً غلط نیز به این جریان کمک کرده است.

شاید خیلی از ما آقای علی آبادی را مقصر همه مشکلات بدانیم، که البته ایشان هم بی تقصیر نیستند اما فراموش نکنید قهرمانی ها و موفقیت های ما نیز در زمان همین فرد بوده است. اما لطفی که در این فصل به پرسپولیس شد، عدم تغییر مدیریت بود. قبول داریم که انصاری فرد فصل قبل تیم را بسیار ضعیف کرد، اما فراموش نکنید آن تیم ساختار مریضی پیدا کرده بود!

پرسپولیس امروز، پرسپولیسی است که با خیال راحت واعظی، مازیار زارع، علی کریمی، علیرضا نیکبخت، ابراهیم توره و ... که اسمشان بزرگ تر از توانایی هایشان شده بود (غیر از کریمی) را کنار میگذارد و اساس خود را بر این میگذارد که جوانان در آن جای پیشرفت داشته باشند. حضور کسانی چون علی عسگر، نوروزی و پروین چیزی است که پیش از این تا این حد پیش نیامده بود، تا آن جا که میبینیم زلاتکو کرانچکار محمد پروین جوان را به مهدی شیری 31 ساله ترجیح میدهد و البته پروین نیز جواب اعتماد وی را داده و با آن بازی تماشاگر پسند، پرسپولیس در مقابل پاس پیروز میشود.

البته، مشکلات دفاعی در بدترین شکل ممکن همچنان گریبان گیر پرسپولیس است و به غیر از اشتباهات فردی فراوان، همچنان میبینیم که پرسپولیس دفاع تیمی را بلد نیست. در سه بازی اخیر مهاجمان حریف به راحت ترین شکل ممکن به دروازه ی ما رسیده اند و این بزرگ ترین چالش کرانچکار برای ساختن پرسپولیسی قدرتمند خواهد بود.

و البته اینبار بهانه ای نیز نمیتوان تراشید، پرسپولیس یک مدافع چپ کاملاً حرفه ای به نام جلال اکبری را در اختیار دارد، در دیگر بخش های دفاعی نیز بازیکنانی دارد که به هر حال نمیتوان گفت که آن ها نمیتوانند بهترین خط دفاع لیگ باشند! یادمان باشد که دو فصل پیش در چنین زمانی، ما در سه بازی تنها 2 گل خورده بودیم، فصل قبل نیز در پایان هفته سوم تنها 3 گل خورده بودیم، و امسال ... 5 گل!!!

خط دفاع پاشنه ی آشیل پرسپولیس است و مطمئناً کرانچکار همانطور که بالاخره در بازی برابر پاس توانست نفرات و شیوه ی مناسب برای اجرای راهبرد های تهاجمی اش در زمین را پیدا کند، برای راهبرد های دفاعی نیز باید بتواند نفرات و راه حل های مناسب را پیدا کند.

پرسپولیس اما در خط میانی و حمله نیز امسال به هیچ وجه حق بهانه تراشی در مورد کمبود بازیکن ندارد، این تیم تیمی است که در آن کسانی چون مهدی شیری، محسن خلیلی و اشپیتیم آرفی رو نیمکت مینشینند! پس به نظر نمی آید مشکلی در زمینه ی بازیکن وجود داشته باشد.

از نکات جالب در مورد پرسپولیس این فصل، آمادگی بالای کریم باقری و درخشش بی چون و چرای هادی نوروزی است که اگر بخواهیم صادق باشیم، در مورد این بازیکنان چنین انتظاری نداشتیم!

در مجموع، این درست که از 9 امتیاز ممکن 5 امتیاز توانسته ایم بگیریم، اما فراموش نکنید که تیم هنوز راهبرد مشخصی ندارد، آمادگی کامل در بازیکنان دیده نمیشود و مهم تر از همه این که پرسپولیس هنوز پس از 3 هفته، نتوانسته از یاران اصلی اش یعنی هواداران بهره مند باشد.

به هر حال در صورت عدم تغییر مدیریت تا 2 سال آینده، مطمئناً این تیم روز به روز بهتر خواهد شد. البته به شرطی که در حفظ سرمربی و بازیکنان نیز تلاش لازم به عمل آید. در کنار تغییرات مثبت، ثبات کلی همیشه برای موفقیت در تمام زمیه ها مورد نیاز است.