شیث: سکوت هواداران دیوانه‌ام می‌کرد

شیث رضایی یکی از بازیکنان موثر پرسپولیس در دربیشصت و سوم پایتخت بود. او با ارسالی زیبا برای محسن خلیلی یکی از عوامل اصلی به ثمر رسیدن گل پرسپولیس و کسب نتیجه مساوی بود. شیث گفت‌وگویی انجام داده که در زیر می‌آید.

کادر فنی استقلال در مصاحبه‌های مختلف اعلام داشته‌اند که پرسپولیس به سبک و شیوه دهه 50 ظاهر شد و سعی داشت با ارسال توپ‌های مستقیم به گل برسد.
نظر کادر فنی استقلال محترم است. استنباط آنها از بازی این موضوع بوده و هر کس هم می‌تواند نظر خودش را داشته باشد. اما به شخصه معتقدم که این نگاه به هیچ‌وجه درست نیست. اگر یک بار دیگر فیلم بازی را مرور کرده و موقعیت‌های 2 تیم را نگاه کنید، به خوبی متوجه می‌شوید موقعیت‌هایی که ما روی دروازه حریف ایجاد کردیم چند برابر موقعیت‌های استقلال بود. بخصوص وقتی که گل را دریافت کردیم. بنا بر این تیمی که به قول مربیان استقلال بکش‌بکش بازی می‌کند، نمی‌تواند این همه موقعیت گل ایجاد کند.
استقلال را چگونه دیدی؟
تیم خوبی هستند. استقلال همواره رقیبی قابل احترام برای پرسپولیس بوده و این رقابت سالم فوتبال ما را سراپا گذاشته است. استقلال سعی داشت با استفاده از سانترهای نوازی و منیعی به گل برسد. حتی در آخرین دقایق بازی علیزاده نیز اضافه شد تا با پرتاب‌هایش به تیم کمک کند. اما در نهایت آنها موفق به این کار نشدند و بازی به تساوی رسید.

کسب این تساوی به نفع پرسپولیس بود یا استقلال.
مسلما به نفع ما بود. چون همچنان با 21 امتیاز به صدر جدول تکیه زده‌ایم. هرچند که اگر دربی را می‌بردیم این صدرنشینی شیرینی دیگری داشت.

از عملکردت در بازی روز یکشنبه راضی بودی؟
به هیچ‌وجه. اگرچه توانستم پایه‌گذار تک‌گل پرسپولیس باشم و از این بابت خوشحالم. اما اصلا از عملکردم راضی نیست. چون توانایی‌هایم را می‌شناسم.

وقتی استقلال به گل رسید، چه پیش‌بینی از نتیجه بازی داشتی؟
هنگامی که سعید لطفی جایگزین روانخواه شد، شک نکردم که به گل می‌رسیم. حتی این موضوع را به بچه‌ها هم گفتم. خدا را هم شکر می‌کنم که گل خلیلی بر روی پاس من شکل گرفت.

چه احساسی داشتی؟
فوق‌العاده خوشحال بودم. نه به خاطر خودم. بلکه به دلیل شادی هواداران. فقط خدا می‌داند وقتی سکوت هواداران را در مقابل تماشاگران حریف (پس از دریافت گل استقلال) می‌دیدم، چه احساسی داشتم. حاضر بودم با گذاشتن تمام توانم، بمیرم و صدای شادی 60 هزار پرسپولیسی حاضر در استادیوم را می‌شنیدم، در نهایت هم این اتفاق افتاد. فریاد هواداران پس از گل دوباره جان گرفت. نه من، تمام بچه‌ها همین احساس را داشتند