مشکلات ویژه قطبی در خط دفاع تیم ملی

اتفاقات عجیب در این فوتبال تبدیل به پایه مسائل شده و اتفاقات عادی را در سایه قرار داده است. چند ماه پیش در اوج رقابت تیم ملی با کره جنوبی، عربستان و کره شمالی در راه صعود به جام جهانی، علی دایی در چند پست مهم به کمبود نیرو خورده بود که مهمترین پست، دفاع میانی بود؛ پستی که غیر از جلال حسینی و هادی عقیلی، گزینه دیگری نداشت، البته داشت، اما شیث رضایی بعد از آن دعوای تاریخی با دایی در جریان بازی سایپا- پرسپولیس، خودش هم انتظار دعوت به تیم ملی را نداشت. کار به جایی رسید که پیروز قربانی بازیکنی که در استقلال مدافع جلوزن در سیستم 2 - 5 - 3 بود، نامش در فهرست تیم ملی قرار گرفت و تبدیل شد به آلترناتیو حسینی و عقیلی.
کافی است اتفاقات مهم بازی مس- پرسپولیس را در هفته نخست لیگ در ذهن مرور کنیم تا بفهمیم پیروز قربانی به عنوان مدافع میانی در چهاربک خطی چقدر آسیب پذیر است. در آن روزها علی دایی مجبور شد قربانی را به عنوان جانشین احتمالی دو مدافع میانی اصلی تیم ملی دعوت کند و سرانجام به این نتیجه رسید که بهتر است اختلافات قدیمی با شیث را فراموش کند و در جهت رسیدن به هدفی بزرگ، یعنی صعود به جام جهانی، شیث را در پروژه مهم خود قرار دهد؛ اتفاقی که فرجام خوشی نداشت و به چهارم شدن ایران در گروهی پنج تیمی منجر شد. حالا دوباره همین مشکلات کلی که اصلاً در سطح استاندارد نباید اتفاق بیفتد، سراغ تیم ملی و افشین قطبی آمده است؛ جلال حسینی در سپاهان یا مدافع جلوزن می شود یا دفاع راست در چهاربک خطی. در این شرایط سرمربی تیم ملی هر وقت مدافعانش را تحویل می گیرد، باید ذهنیت کلی آنها را تغییر دهد. افشین قطبی درحالی با مشکل تفاوت و حتی تناقض فکری با امیر قلعه نویی در نحوه استفاده از جلال حسینی و گاهی هادی عقیلی مواجه است که مثل علی دایی با شیث رضایی مشکلات جدی دارد و گزینه های دیگر هم نیاز به زمان دارند تا تبدیل به مرد ملی شوند. در واقع مشکلی که امروز قطبی پیدا کرده، شباهت زیادی دارد به مصائب علی دایی در خط دفاع تیم ملی، با این تفاوت که قطبی فرصت زیادی تا آغاز بازیهای مقدماتی جام ملتها و شکل کلی دادن به ایده هایش دارد، اما دایی در کوران مسابقات مقدماتی جام جهانی گرفتار ناهماهنگی با مربیان لیگ و نحوه استفاده از بعضی بازیکنان بود.
فوتبال ایران در فاکتورهای مختلف، دور از فرم استاندارد حرکت می کند و عجیب نیست که در چنین موضوعی هم غیراستاندارد پیش برود. فقط باید به این نکات فکر کنیم تا وقتی ناکامی های طبیعی از راه رسید، دچار توهم نشویم که تنها یک مربی مقصر بوده یا اینکه تاریخ پرافتخار فوتبال ایران، به دست یک نفر خراب شده و همه چیز درست بوده و به دست یک نفر با خاک یکسان شده است.