بزرگترین بازی هفته پنجم لیگ با تقسیم امتیازات دو تیم مدعی به پایان
رسید. پرسپولیس که در سالگرد بازی معروف 6-0 سال 52 مقابل استقلال، بعد از
دو برد متوالی برای هتریک بردهای خود به فولادشهر گام نهاده بود، اگرچه در
حفظ تک گل سه امتیازیاش ناموفق بود اما شاگردان کرانیکار با نمایش قابل
قبولی که از خود ارائه دادند، هواداران پرشمار سرخپوش را به روزهای آینده
این تیم امیدوار کردند.
در این میان نباید از نقش پررنگ زلاتکو
کرانیکار به سادگی گذشت، مردی اگر کمی زودتر وارد پروسه تمرینات پرسپولیس
میشد، شاید الان به راحتی صدر جدول را از آن خود کرده بود. اغراق
نمیکنیم، تیمی که در زمین اصفهان، ذوب آهن پرقدرت را در زمین خودش حبس
میکند و در اکثر دقایق بازی حاکم بیچون و چرای میدان است قطعاً با شناخت
بیشتر سرمربیاش نسبت به لیگ برتر و شرایط تیمش حرفهای بیشتری برای گفتن
خواهد داشت. با مقایسه پرسپولیس فصل گذشته با تیم فعلی به راحتی میتوان
نقش کرانیکار را در بازی سرخپوشان دید. مردی که معادلات اول فصل را برهم
زده و با تکیه بر آمادگی بازیکنان، بهترین تیم را روانه میدان میکند. کی
فکر میکرد در حضور مهاجمانی همچون اشپیتیم آرفی و محسن خلیلی، بازیکنی
همچون هادی نوروزی در ترکیب سرخپوشان پایتخت بدرخشد؟ چه کسی تصور میکرد
در بین هافبکهای پرشمار پرسپولیس، محمد پروین به ترکیب اصلی راه پیدا کند
و به یکی از موثرترین بازیکنان این تیم تبدیل شود؟ چه کسی فکر میکرد کریم
باقری بعد از سیر نزولی که در فصل گذشته طی کرد، دوباره به مرد اول
پرسپولیس تبدیل شود و طی دو هفته، دو گل حساس به ثمر برساند؟ اینکه
کرانیکار در این فاصله کوتاه به قول خود یعنی نمایش هجومی از پرسپولیس عمل
کرده جای تقدیر دارد و نشان میدهد روزهای خوبی در انتظار قرمزهای پایتخت
است.
البته نمیتوان بهطور کامل ادعا کرد
حساسترین دیدار هفته پنجم لیگ برتر مساوی شد... .
دیدار تیمهای ذوب آهن و پرسپولیس در ادامه رقابتهای هفته پنجم با تساوی 1-1 به پایان رسید.
سرخپوشان
پایتخت که در ده بازی اخیر خود در ورزشگاه فولادشهر تنها یکبار برنده از
میدان خارج شده بودند، بازی را هجومی آغاز کردند و چندین بار تا مرز
فروپاشی دروازه شهاب گردان پیش رفتند اما بیدقتی مهاجمان و عملکرد خوب
مدافعان ذوب آهن باعث شد تا نیمه اول بدون گل به پایان برسد. بازیکنان ذوب
آهن علارغم اینکه در ورزشگاه خانگی خود بازی میکردند در نیمه اول تحت
تاثیر بازی خوب بازیکنان پرسپولیس قرار گرفتند و حتی ابراهیمزاده مجبور
شد پیش از سوت پایان نیمه اول دست به تعویض بزند.
نیمه دوم نیز با
حملات شاگردان کرانیکار شروع شد تا اینکه " کریم باقری " که یکی از بهترین
بازیکنان پرسپولیس در نیمه اول بود، در دقیقه 53 با یک شوت غیر قابل مهار
و سنگین از پشت محوطه جریمه دروازه ذوب آهن را باز کرد تا سرخپوشان پایتخت
مزد حملات پرتعداد خود را بگیرند. اما این برتری دیری نپایید و " سید محمد
حسینی " مدافع پیشکشیده ذوب آهن در دقیقه 58 روی یک پرتاب اوت بلند و
اشتباه مدافعان میانی پرسپولیس، دروازه معمارزاده را باز کرد و بازی را به
تساوی کشاند. بعد از این گل بازیکنان ذوب آهن از تحلیل بدنی بازیکنان
پرسپولیس نهایت بهره را بردند و توپ و میدان را در دست گرفتند ولی در
نواختن ضربات نهایی ناموفق بودند تا هفدهمین دوئل پرسپولیس و ذوب آهن در
لیگ برتر با نتیجه تساوی به اتمام برسد.
ذوب آهن 1-1 پرسپولیس
ورزشگاه: فولادشهر اصفهان، 15 هزار نفر
گل: سیدمحمد حسینی 58(ذوب آهن) کریم باقری 53(پرسپولیس)
کارت زرد: سیدمحمد حسینی، محسن مسلمان(ذوب آهن) مجتبی شیری، محمد پروین(پرسپولیس)
داور: علیرضا فغانی
ترکیب
ذوب آهن: گردان، طالبی، صلصالی، حسینی، اشجاری، صالحینژاد، منصوری،
حدادیفر(55 کاسترو)، امرایی(40 مسلمان)، فرهادی، محمد قاضی(85 عشوری)
سرمربی: منصور ابراهیمزاده
ترکیب
پرسپولیس: معمارزاده، باقریها، حیدری، مجتبی شیری، علیرضا محمد،
کلاهکج(72 علیعسگر)، بادامکی، بائو، پروین(67 وسلی)، باقری،
نوروزی(مجتبی زارعی 81)
سرمربی: زلاتکو کرانیکار
روزهای پایانی لباس «ماماندوز» بر تن پرسپولیسیها از راه میرسد. دیگر لازم نیست در آستانه یک دیدار خانگی آنها در لابی هتل المپیک جمع شوند و به لباسهای تنگ و بیکیفیت حصاری بخندند. عباس انصاریفرد درباره آینده پرسپولیس و این شرکت تولیدی به گونهای صحبت میکند که مخاطب بلافاصله میفهمد که این مارک لباس چندان روی تن قرمزها دوام نخواهد آورد و قرار است بزودی شاگردان کرانچار لباس آبرومندتری را بر تن کنند. در نیمه دوم پیکار با النصر زمانی که قرمزپوشان پیراهن آلاسپورت را پوشیدند این شائبه به وجود آمد که احتمالا قرار است حصاری جای خود را به این برند آلمانی دهد اما مدیرعامل در اینباره گفت که آنها یک دست لباس کامل از این کمپانی هدیه گرفته بودند و در بین دو نیمه به علت شرجی بودن هوا ترجیح دادند لباسهایشان را تعویض کنند. با این وجود خبر خوبی که روز گذشته به دستمان رسید مربوط به حضور دیادورا در لیگ برتر ایران بود. نماینده این کمپانی معروف ایتالیایی ظرف چند روز آینده به تهران میآید تا مقدمات عقد قرارداد با یکی از تیمهای بزرگ پایتخت را نهایی کند. البته با توجه به اینکه آبیها امسال در لیگ قهرمانان حضور دارند از شانس بیشتری نسبت به پرسپولیس برخوردارند اما گویا استقلال در ابتدای فصل قراردادی را با آلاسپورت به امضا رسانده و علاقه دارد تا پایان لیگ نهم و همچنین لیگ قهرمانان آسیا با برند این کمپانی لباس وارد زمین شود. بنابراین پرسپولیس که از حیث هوادار در رتبه بالاتری قرار دارد از این امتیاز بهره میبرد که بعد از ورود نماینده دیادورا به تهران و بازدید او از بازیهای این تیم در ورزشگاه آزادی، با این کمپانی ایتالیایی قرارداد ببندد. نکته قابل عنوان در قرارداد دیادورا به این صورت است که آنها حاضر شدهاند در ازای هر پیروزی یا کسب هر عنوانی مبلغی را به عنوان پاداش به تیم تحت حمایت خود پرداخت کنند.
سی و شش سال پیش در چنین روزی تیم فوتبال پرسپولیس در یک بازی رویائی با نتیجه شش بر صفر حریف خود استقلال تهران (تاج) را شکست داد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ورزشی پارسیان به نقل از سایت باشگاه پرسپولیس، سی و شش سال پیش در چنین روزی تیم فوتبال پرسپولیس تهران در دیداری رویائی موفق شد با نتیجه شش بر صفر رقیب سنتی و همیشگی خود را شکست دهد.
در شانزدهم شهریورماه سال 1352 تیم فوتبال پرسپولیس با ترکیب:
بهرام مودت، مسیح مسیح نیا، ابراهیم آشتیانی، رضا وطن خواه، جعفر کاشانی، اصغر ادیبی، ایرج سلیمانی، علی پروین، اسماعیل حاجی رحیم پور، حسین علی کلانی و همایون بهزادی و با قضاوت نیکلای پتریچیانوی رومانیائی به مصاف رقیب سنتی خود رفت و با گلهای همایون بهزادی (50، 86، 90)، مرحوم ایرج سلیمانی (45 و 56) و حسین کلانی (32) موفق شد رقیب دیرینه خود را شکست دهد تا به یکی از خاطره انگیز ترین بازیهای این دوتیم مردمی تبدیل شود.
در آن سال سرخپوشان با مربیگری آلن راجرز انگلیسی و رکورد دست نیافتنی 22 بازی 15 برد، 7 تساوی و بدون باخت به مقام قهرمانی لیگ (جام تخت جمشید) دستیافتند.
«آزادی» اسم بیمسمایی برای یک تیم فوتبال بود و کلهم دو هفته بیشتر دوام
نیاورد تا اینکه بالاخره «پیروزی» تصویب شد بلکه بعد از جا افتادن استقلال
به جای تاج، عبارت پیروزی هم جایگزینی مناسب برای پرسپولیس باشد. به
یکباره پرسپولیس شد پیروزی اما هیچکس در استادیوم نمیگفت: «حمله حمله
حمله، پیروزی کوبنده». فقط اخبار ورزشی و بعضی مجریان و گویندگان سختگیر
رادیو و تلویزیون نام رسمی باشگاه را به زبان میآوردند وگرنه پرسپولیس
همان پرسپولیس بود که بعد از کوچ دسته جمعی بازیکنان پیکان در سال 1347
تبدیل به مردمیترین تیم فوتبال شده بود و هواخواهان زیادی داشت.
اتفاق
جالب آنجا بود که نام باشگاه با عنوان فرهنگی ورزشی پیروزی داخل پرانتز
پرسپولیس ثبت شد و هنوز که هنوز است این عنوان روی سردر باشگاه، سربرگهای
اداری باشگاه و دیگر اوراق آن به چشم میخورد.
امروز و بعد از بیست و
اندی سال از این نامگذاری عجیب گروهی میگویند تیمی که هوادار میلیونی
دارد و همه او را با نام پرسپولیس میشناسد «پیروزی» است نه «پرسپولیس» و
هراز گاهی نشانههایی از سربرآوردن پرسپولیس واقعی دیده و شنیده میشود.
امروز
دعوا بر سر عنوان است، عنوانی که بیست و اندی سال است هواداران مردمیترین
تیم فوتبال ایران را آزرده کرده اما به مرور زمان و پس از عبور سالها به
دست فراموشی سپرده شده است. داستان پیروزی و پرسپولیس برای هواداران این
تیم یک داستان نخنما و آزاردهنده است آنقدر که پس از هر بار مطرح شدنش
اوراق آن کمتر ورق میخورد و مشتری مشتاقی ندارد. امروز برای هیچکس بازگو
کردن وقایع داستانی که در اوج مطرح شدنش هم خوانندهای پیدا نمیکرد
جذابیت نخواهد داشت و حتی برای اهالی رسانه که به دنبال سوژههای اینچنینی
منتظر جرقهای برای برپا کردن آتش ژورنالیستی هستند، سوژهای (به
دردنخور» خواهد بود.
امروز هواداری که به ورزشگاه میرود یک تیم سرخپوش
را میشناسد که سالهاست از روی سکوهای سیمانی یا صندلیهای فایبرگلاس
ورزشگاه برایش فریاد کشیده و با کفزدنهای موزون نام «پرسپولیس» را فریاد
کشیده است. برای این هوادار داخل پرانتز یا بیرون پرانتز مهم نیست و او
نیز میداند از این غائلهای که هر از چندگاهی برپا میشود هیچ چیز نصیب
او نخواهد شد.
هوادار تیم سرخپوش تهرانی 40 سال است فریاد میزند
«پرسپولیس» و نمیتواند قبول کند تیمی که در 20 سال گذشته هوادارش بوده
وجاهت قانونی نداشته است. همین نکته هم برای او کافی است تا بداند
غائلهای که به پاخاسته یک بازی تکراری است با طرفهای جدید که مثل سنوات
گذشته پایانی مختوم خواهد داشت.
*****
سازمان ورزش فعلا سکوت کرد
هر روز باشگاه پرسپولیس البته همانی